روز شعر و ادب فارسی گرامی باد

 

شهریارا تو به شمشیر قلم در همه آفاق

به خدا ملک دلی نیست که تسخیر نکردی

روز شعر و ادب پارسی و

سالروز گرامیداشت زنده یاد استاد شهریار مبارک باد

---

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران

رفتم از کوی تو لیکن عقب سرنگران

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی

تو بمان و دگران وای به حال دگران

رفته چون مه به محاقم که نشانم ندهند

هر چه آفاق بجویند کران تا به کران

میروم تا که به صاحبنظری بازرسم

محرم ما نبود دیده کوته نظران

دل چون آینه اهل صفا می شکنند

که ز خود بی خبرند این ز خدا بیخبران

دل من دار که در زلف شکن در شکنت

یادگاریست ز سر حلقه شوریده سران

گل این باغ بجز حسرت و داغم نفزود

لاله رویا تو ببخشای به خونین جگران

ره بیداد گران بخت من آموخت ترا

ورنه دانم تو کجا و ره بیداد گران

سهل باشد همه بگذاشتن و بگذشتن

کاین بود عاقبت کار جهان گذران

شهریارا غم آوارگی و دربدری

شورها در دلم انگیخته چون نوسفران

شهریار

---

سن یاریمین قاصدی سن ایلش سنه چای دمیشم^{(تو قاصد یارم هستی بنشین برایت چای سفارش داده ام)}

خیالینی گوندریپ دیر بســــکی من آخ وای دمیشم ^{(از بس که من آه و ناله کرده ام خیالش را فرستاده )}

آخ گجه لر یاتمامیشام من سـنه لای لای دمیشم ^{(آه که شبها از غم فراقت نخفته ام و برایت لای لای گفته ام)}

سن یاتالی من گوزومه اولدوزلاری سای دمیشم^{(آن دم که به خواب نازفرو رفته ای بجایت تاسحر ستاره هارا شمرده ام)}

هر کس سـنه اوالوز دیه اوزوم سنه آی دمیشــم ^{(هر کس به تو ستاره گفته است خودم برایت ماه گفته ام)}

سندن سورا حیاته من شیرین دسه زای دمیشم^{(بعد از تو این زندگی هر قدر هم شیرین باشد در نظرم تلخ خواهد بود)}

هر گوزلدن بیر گل آلیپ ســــن گوزه له پای دمیشم ^{(از هر ماه رخی شاخه گلی گرفته و برایت دسته گلی فرستاده ام)}

ســـین گون تک باتماقیوی آی باتانا تای دمیشـم^{(و غروب خورشید وار تو را مانند ماه گرفتگی دیده ام چون ماه من بودی)}

ایندی یایا قیـش دییرم سابق قیشا یای دمیشم^{(حال به بهار زمستان خواهم گفت اما قبل ها به زمستان بهار گفته ام)}

شهریار